Budaya pengiktirafan mampu jadi pemangkin tingkat prestasi kerja

PENGIKTIRAFAN boleh menjadi motivasi dalam memburu kejayaan, kepuasan dan kebahagiaan dalam kehidupan. Apabila kerajaan memutuskan untuk memansuhkan bayaran wad kepada kakitangan dan pesara perkhidmatan awam yang mendapat rawatan di hospital kerajaan berkuat kuasa 1 April ini maka itu juga satu pengiktirafan yang sangat bermakna kepada mereka berkenaan. Apatah lagi, keistimewaan sama turut dinikmati anggota keluarga dan ibu bapa mereka. Pengiktirafan ini pasti melegakan. Ia sekali gus meringankan beban kewangan kedua-dua kelompok berkenaan. Memandangkan rawatan adalah elemen lazim yang dilalui sama ada ketika dalam perkhidmatan atau apabila menjadi pesara, kesanggupan kerajaan menyerap kos bayaran wad ternyata menyelamatkan sebahagian kos perubatan mereka. Ketika kos perubatan dan rawatan semakin meningkat, Pekeliling Bilangan 4 Tahun 2010 itu ibarat satu ‘bonus’ daripada kerajaan untuk keseluruhan jentera perkhidmatan awam. Cuma Cuepacs ketika memberi reaksi kepada pekeliling itu meminta kerajaan memberi pertimbangan wajar supaya kemudahan sama juga diberi kepada bapa pesara yang lazimnya di bawah jagaan mereka.

Namun, pengiktirafan adalah ungkapan unik, penuh simbolik dan ada ketika sukar dimengerti. Ia kadang kala tidak diimpikan, tetapi pada sudut dan ketika lain sangat didambakan. Pengiktirafan memberi kesan sangat besar untuk seseorang meningkatkan komitmen dan prestasi kerja. Pengiktirafan walau dinyatakan melalui sebatang pen atau sehelai sijil yang diserahkan melalui majlis ringkas sudah mencukupi menjadi ledakan motivasi. Pengiktirafan yang dizahirkan dengan menjamu makan malam di sebuah hotel kecil pun akan menjadi kenangan manis dan cerita hebat sepanjang hayat. Ia turut meningkatkan kesetiaan, menebalkan rasa tanggungjawab untuk mempertahankan entiti atau institusi. Pengiktirafan akan meningkatkan sokongan dan keyakinan bahawa majikan melihat sumbangan seseorang kepada organisasi. Itulah erti dan kesan pengiktirafan - biar pun kecil, tetapi sangat bermakna dan dikenang. Justeru, memberi pengiktirafan elok dijadikan budaya dalam sektor perkhidmatan awam dan swasta kerana kesannya bukan saja dirasai yang empunya diri, malah organisasi tempat dia berkhidmat.

Iktibar daripada perkembangan ini juga wajar diberi perhatian majikan sektor swasta. Aspek kebajikan dan faedah sampingan lain ketika seseorang masih bekerja atau apabila menjadi pesara, perlu diberi pertimbangan supaya sesetengah kerja yang kini dimonopoli pekerja asing, akhirnya diterajui semula oleh tenaga kerja tempatan. Komitmen majikan bagi soal rawatan dan perubatan pekerja swasta adalah antara yang perlu diberi perhatian ketika Kementerian Sumber Manusia bercadang meminda Akta Pekerja 1955. Apabila ada jaminan memperoleh kemudahan perubatan dan rawatan selain faedah sampingan yang difikirkan wajar maka tenaga tempatan akan berminat semula menceburi sektor perladangan, pembinaan, kawalan keselamatan dan perkilangan.

Berita Harian:12 Mac 2010